Cóż to za satysfakcjonujący film dla osoby takiej jak ja. Oto Niccol przybliża nam świat z perspektywy, jaką rzadko mamy okazję przyjmować - z perspektywy broni. W tym filmie broń jest niczym cukierek, wszędzie jej pełno i zawsze można ją kupić za rozsądną cenę. Film unika prostego moralizatorstwa, zamiast tego proponując czystą, niczym nie skażoną dawkę cynizmu. Ironia, czarny humor, absurd, a wszystko jak najbardziej realistyczne. W filmie widać totalny chaos i samowolkę panującą na świecie, która w rzeczywistości jest skomplikowaną grą interesów, gdzie nie ma dobrych i złych, a liczą się jedynie wpływy i pieniądze.
"Pan życia i śmierci" to jednak coś więcej niż tylko przybliżenie jednego z najbardziej dochodowych procederów na świecie. To także interesujący portret (a w zasadzie autoportret, bowiem historię poznajemy oczami głównego bohatera) osoby całkowicie amoralnej. Orlov to idealny człowiek społeczeństwa konsumpcyjnego. Nie ma żadnych skrupułów, cały świat widzi w świetle podaży i popytu. Obserwujemy jego triumfalny rozwój i jednoczesny całkowity rozpad jego psychiki. Kłamstwo, intrygi, szantaż i przekupstwo. Na tym bazuje jego życie zawodowe i prywatne. Buduje imperium, z którego nikt nigdy nie skorzysta. Porażająca pustka, którą dzielą miliony.
Filmowi brakuje trochę tempa i jest miejscami za długi. Mimo wszystko to bardzo ciekawy i inteligentny film, choć może dla niektórych nadmiernie cyniczny.