Przepięknie nakręcony, ale też szalenie naiwny i oczywisty. Szczerze mówiąc to wiedziałem jak się to wszystko potoczy od początku. Szkielet historii jest szalenie podobny do "Chłopców z ferajny" czy "Blow", wystarczy tylko się przyjrzeć jak Hollywood przedstawia historie, gangsterów i znanych przestępców. Mamy tak samo zarysowaną drogę na szczyt, podobne przejścia z policją oraz narkotykami, i upadek, w tym wypadku też ściśle powiązany ze stratą szacunku bliskich. Od razu więc przewidziałem jaką w tej historii odegra rolę żona bohatera, jaką brat, jaką agent Jack Valentine. Scenariusz filmu nie jest niczym oryginalnym, a jedynie czerpie swoje wzorce z wielu już wypróbowanych motywów, chwytów i rozwiązań. No, ale nie skreślam wcale tego dzieła. Zwrócić należy uwagę że jest ono przede wszystkim świetnie sfotografowane. Te ujęcia, kolorystyka, gra pejzaży po bitwie- coś pięknego, wizualnie powiedziałbym że to arcydzieło. Narracja też ciekawie prowadzi nas przez to pobojowisko. Aktorzy spisali się dobrze, muzyka też ok. Puenta dość oczywista, ale całość zrealizowano dość sprawnie i jestem w stanie przymknąć oko na naiwność scenariusza. Bo ogląda to się przyjemnie, reżyser miał dobre intencje, a i zrobił całość z rozmachem. A że całość bardzo przewidywalna? Trudno. Ostatecznie już raz Andrew Niccol nakręcił film o oczywistych prawdach, który dobrze się oglądało (jego debiut), liczę że kiedyś uda się więcej, bo predyspozycje to facet ma.